Zoeken

Verdieping


Op de landgebruik kaart van 1832 is er op de plek van het Jonkersveen nog geen veentje of watertje, te zien. De kaart geeft aan dat het gebied van het huidige Jonkersveen nog één groot heidegebied was. Pas op de historische topografische kaart van 1902 is het Jonkersveen aangegeven, in de vorm van strakke rechthoekige vormen, de karakteristieke veenputten.

Kaart met het landgebruik in 1832.

Op de kaart van 1929 is het Jonkersveen een banaanvormige plas, opvallend is dat de veenput hier niet op de zelfde plek is aangegeven als op de eerder genoemde kaart, maar iets meer naar het noordwesten ligt.

Vanaf dit moment tonen de opeenvolgende kaartfragmenten dat de plas steeds groter wordt en verandert van vorm. Ook de vegetatie langs het meer verandert, evenals de hoeveelheid vegetatie rondom het meer.

Topografische kaart uit 1929 van de omgeving van het Jonkersveen.

Op de hoogtekaart is de laagte van de pingoruïne goed herkenbaar. De hoogtes van het terrein rondom het water ongeveer drie meter hoog (+NAP) en op sommige plekken (met name aan de noordkant) loopt dit op tot vier meter hoogte. De rand van het meertje is het zo’n twee á tweeënhalf meter hoog.Hoogtekaart van het Jonkersveen.

Ook is te zien dat de -mogelijke- pingoruïne groter is dan het meertje en aan de zuidkant niet stopt bij het perceel, maar dat het doorloopt in het volgende (grasland) perceel.

Hoogtekaart, shaded reliëf.


Kaarten

Kaart uit 1910 van het Jonkersveen, hier is het gebied nog steeds een heidegebied, maar nu met veenput.

Topografische kaart uit 1960 van de omgeving van het Jonkersveen. Aan de noord en oost kant van het meertje is een brede groene strook aanwezig.

Topografische kaart uit 1970 van de omgeving van het Jonkersveen. De groene strook is inmiddels grotendeels verdwenen. Het meer is ten opzichte van 1960 groter geworden.